จดหมายจากดากานดาถึงไข่ย้อย

ไข่ย้อย...

นี่ฉันเองนะโว้ย “ดากานดา” แกเป็นยังไงบ้าง ซุกหัวอยู่ที่ไหน สบายดีรึเปล่า ? ขอโทษนะที่ฉันรัวคำถามใส่แกแบบไม่ยั้ง ก็คิดถึงแกนี่หว่า ทำไงได้

ฉัน สบายดี เหงาบ้างเหมือนกันปิดเทอมอย่างนี้ไม่ชอบเลย ไม่ค่อยได้เจอเพื่อน ที่เจอบ่อยสุดก็ไอ้ฟุเหยินน่ะแหละ มันก็สบายดีนะ กำลังลับฝีปากให้คม (กว่าเดิม) เอาไว้จีบสาว นิสัยเจ้าชู้ประตูผีของมันไม่เปลี่ยนเลยสักนิด

เออ...ได้รับพัสดุที่แกส่งมาให้แล้วนะ อ่านจดหมายของแกแล้วด้วย รูปที่แกวาดสวยดี

ฉันชอบ ดูไปน้ำตาไหลไป (ซึ้งไปป่ะ) ล้อเล่น... ดูไปยิ้มไปตังหาก

พูด จริงๆ ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าแกอยู่ที่ไหน ก็แกบอกว่า จะเดินทางไปที่ๆ เวลาไม่หมุนกลับ แต่ไม่ได้บอกนี่หว่าว่า ที่นั่นมันที่ไหนกันแน่ แต่ถ้าจะให้ฉันเดา ฉันว่า แกน่าจะตัดสินใจอยู่พงันต่อ (ก็เลยเสี่ยงเขียนจดหมายมาหาแกไง) ทำไมน่ะเหรอ ไม่รู้ดิ ตกลงแกอยู่ที่นั่นจริงรึเปล่า แล้วนุ้ยเป็นไงบ้าง เขาดีกับแกมั้ย

ไข่ย้อย...มันอาจจะดูเหมือนฉันเป็นคนจับจดคิดถึงแต่อดีต แต่ฉันอยากรู้จริงๆ ว่ะ

วัน นั้นวันที่สอบเสร็จน่ะ วันที่แกบอกว่า...(แกจำได้ใช่มั้ยว่า วันนั้นแกบอกอะไรฉัน) ทำไมพอพูดจบแกก็เดินจากฉันไปเฉยๆ แล้วก็หายหัวไปเลยอย่างนั้นวะ ทำไมแกไม่ให้เวลาฉันคิดหรือพูดอะไรกับแกมากกว่านั้นหน่อย

มัน ก็จริง...ที่ฉันพูดกับแกว่า “มาทำอะไรเอาตอนนี้” ก็ฉันงงนี่หว่า งงที่อยู่ๆ แกก็มาพูดอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ตลอด 4 ปีที่ผ่านมา แกไม่เคยบอกฉันสักครั้ง ทำไมวะ ทำไมแกไม่บอกฉันเร็วกว่านี้

แกจะว่า ฉันโง่ก็ได้นะโว้ย แต่ฉันไม่รู้จริงๆ ว่า ที่ผ่านมาแกรู้สึกยังไงกับฉัน

ก็เหมือนกับแกนั่นแหละ ที่ไม่รู้เลยว่า ที่ผ่านมาฉันคิดยังไงกับแก

ไข่ ย้อย...แกจำตอนที่ฉันแนะนำให้แกรู้จักเพื่อนฉันที่อยู่มนุษย์ eng ได้ป่าววะ นั่นแหละตอนนั้นฉันไม่ได้ต้องการให้แกออกไปจากชีวิตฉันอย่างที่แกเข้าใจนะ แกไม่เคยได้ยินหรือไงวะ ที่เขาว่ากันว่า ความรักไม่ใช่การครอบครอง เราควรจะดีใจที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข ไม่ว่าเขาจะมีความสุขอยู่กับใครก็ตาม (เขินว่ะ ลิเกไปป่าวเนี่ยฉัน!!) แล้วตอนนั้นฉันเห็นแกเศร้าๆ ก็เลยอยากทำให้แกมีความสุข ทั้งๆ ที่ฉันก็ไม่ได้อยากทำอย่างนั้นเท่าไหร่หรอก ที่แย่กว่านั้นก็คือ สิ่งที่ฉันทำลงไปกลับทำให้ความสัมพันธ์ของเราต้องสะดุด ฉันเสียใจจริงๆ นะ ไข่ย้อยที่ฉันทำให้ “เรา” ต้องเป็นแบบนี้

อีกเรื่องที่อยาก ให้แกรู้ไว้ เรื่องฉันกับโก้น่ะ ใช่!! ฉันคบกับเค้าจริงๆ แต่หลังจากที่ฉันคิดแล้วคิดอีกว่า เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ ก็ฉันไม่รู้หนิว่า เราคิดอะไรเหมือน ๆ กัน กว่าจะรู้ฉันก็คบกับเค้าไปแล้ว แถมแกยังมาเดินจากฉันไป โดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำว่า จะจัดการกับเรื่องวุ่นๆ เรื่องนี้ยังไง

แต่ก็ช่างเหอะ ตอนนี้ฉันเลิกกับเค้าแล้ว...และก็ไม่แน่ใจว่า อีกนานแค่ไหนที่ฉันจะเริ่มต้นใหม่กับใครได้อีกครั้ง...ก็ทำไงได้คนที่ฉันรัก มาตลอด ตอนนี้เค้าหลงรักคนอื่นไปแล้ว (โดยที่ไม่ให้โอกาสฉันได้บอกความรู้สึกของตัวเองเลยด้วยซ้ำ)

ฉันไม่รู้จะโทษดินฟ้าอากาศที่ไหนดี ที่ทำให้ฉันกับแกต้องมาเจอเรื่องตลกที่ขำไม่ออกอย่างนี้

นุ้ย เค้าถามแกใช่มั้ยว่า “จะรักเค้าได้รึเปล่า”

ฉัน ไม่รู้ว่า แกตอบเค้าไปว่ายังไง แล้วมันสายไปรึเปล่า ถ้าฉันจะถามแกบ้างว่า “เรา 2 คน เป็น (มากกว่า) เพื่อนสนิทได้มั้ย”

จนถึงบรรทัดนี้...แกคงได้อ่านเรื่องราวยากๆ ที่หาทางออกลำบากของฉันแล้ว แกว่าฉันควรทำไงดี ช่วยคิดหน่อยดิ

ฉันจะจบจดหมายฉบับนี้ยังไงดีถึงจะไม่เชย รักและคิดถึงดีมั้ย? ไข่ย้อย

...ถ้าแกเจอที่ๆ เวลาจะไม่ย้อนกลับ แกบอกฉันด้วยนะ ฉันชักอยากไปที่นั่นแล้ว...

คิดถึงแกว่ะ

ดากานดา